ły w Revue des deux Mondes należą zawsze do najpiękniéj pod względem zewnętrznym, pod względem stylistycznym wykończonych. Jego dzieło poświęcone antropologii rozpowszechniło się prędko nawet w kołach, gdzie nauka nie stanowi wyłącznego przedmiotu zajęć lub powołania.
W gronie wiceprezesów spotykamy niemniéj głośne nazwiska. Anglią reprezentuje pan John Evans, niepospolicie bystry archeolog, skrzętny zbiéracz, autor mnogich prac, odnoszących się do przeddziejowéj na wyspach brytańskich archeologii. Świat naukowy powszechnie ceni jego studya nad epoką bronzu. Z Niemiec przybyła spora gromadka antropologów. Prowadzi ich Virchow, prof. berlińskiego uniwersytetu, a Virchow starczy niewątpliwie za cały legion. To gwiazda piérwszego rzędu, wobec któréj gasły nazwiska jego rodaków, nawet profesora Schaffhausena, który przecież także dość wydatnie występuje w dziejach antropologii. Skandynawią, której uczeni, Nilson, Worsaä i inni, tyle się przyczynili do rozwoju badań nad przeszłością ludzkości, reprezentuje jeden tylko ze Sztokholmu przybyły Hildebrand, dyrektor muzeów, sekretarz akademii historycznéj i autor świeżo wydanéj znakomitéj pracy o epoce bronzu w Skandynawii. Węgierskiéj archeologii przedstawicielem jest tu kanonik Römer, były sekretarz kongresu odbyte-
Strona:Adolf Pawiński - Portugalia.djvu/35
Ta strona została skorygowana.
