Strona:Adam Mickiewicz - Dziady część III.djvu/95

 Jeśli ja będę bluźnierca,
Ja wydam Tobie krwawszą bitwę niźli Szatan:
On walczył na rozumy, ja wyzwę na serca!
       245 Jam cierpiał, kochał, w mękach i miłości wzrosłem;
Kiedyś mnie wydarł osobiste szczęście,
Na własnej piersi ja skrwawiłem pięście,
 Przeciw Niebu ich nie wzniosłem.^[1]

 głos głos
 Rumaka Gwiazdo spadająca!
       250 255 Przedziérzgnę w ptaka. Jaki szał
 Orlemi pióry! W otchłań cię strąca!
 Do góry!
 W lot!

Teraz duszą jam w moję ojczyznę wcielony,
 Ciałem połknąłem jej duszę:
 Ja i ojczyzna, to jedno;
       260  Nazywam się Milijon: bo za milijony
 Kocham i cierpię katusze.
 Patrzę na ojczyznę biedną,
 Jak syn na ojca wplecionego w koło;^[2]
 Czuję całego cierpienia narodu,
       265  Jak matka czuje w łonie bole swego płodu.
Cierpię, szaleję. — A Ty, mądrze i wesoło,
 Zawsze rządzisz,
 Zawsze sądzisz,
 I mówią, że Ty nie błądzisz!

       270 Słuchaj! Jeśli to prawda, com z wiarą synowską
Słyszał, na ten świat przychodząc:
Że Ty kochasz; — jeżeliś Ty kochał świat rodząc,
Jeśli ku zrodzonemu masz miłość ojcowską;

1. po w. 248 Głosów z prawej i z lewej strony niema jeszcze w rękopisie (R₂).
2. w. 263 wplecionym w koło był Iksyjon mitologiczny.