Strona:A. S. Puszkin - Złota rybka.djvu/16

szy żałował swej biednej chaty i swego nawet ubóstwa.
 Niedługo trwało zadowolenie jego Maryni.
 Któregoś dnia, gdy siedziała zasępiona i smutna, zapytał, coby jej dolegało?
 — Znudziło mi się to gospodarowanie! — zawołała.
 — Czegoż więc żądasz? — spytał zaniepokojony rybak.
 — Chcę być królową morza, — odrzekła lekkomyśna kobieta — idź i powiedz to złotej rybce! I chcę, żeby mi ona usługiwała.
 — Żartujesz chyba! — zawołał przerażony rybak, — To niemożliwe! Zuchwalstwo twe miarę przechodzi, to niepodobna! Choćbym i poszedł, to nic z tego nie będzie...
 — Masz iść natychmiast! odpowiedziała mu kobieta — chcę tego!
 Stanął nad morzem, zakrył twarz dłońmi i rozmyślał nad tem, co robić.
 Wreszcie nachylił się i zawołał: „O, morze, morze! w twoim otworze, jest