Strona:A. Lange - W czwartym wymiarze.djvu/192

w czasie wielkiej wędrówki narodów, opuścili Syberję — i przenieśli się do Europy wraz z reniferami.
 Jest to niewątpliwie legienda, oparta na starożytnej baśni o Atlantydzie, a rozpuścił ją wraz z wielu innemi uczony Lapończyk dr. Teene Weene.
 Bądź jak bądź cechą szczególną Europy jest wielkie upowszechnienie renifera, który ma w sobie podobieństwo do naszych jeleni, ale tu służy tak jak u nas koń i wół; owóż chimeryczny dr. Teene Weene, chociaż kończył studja w Pekinie, twierdzi, że za czasów swego pobytu na Syberji — znalazł śród wykopalisk kości reniferów i zapewnia, że niegdyś na Syberji żyły renifery i że klimat tego kraju był równie surowy, jak klimat Europy.
 Dzieło dra Teene Weene pt. Epoki lodowe naszej planety wywołało niemałe wrażenie, gdyż jest to rzeczywiście niebywałe curiosum w dziejach nauki, zwłaszcza niektórzy młodzi Chińczycy — (jak wiadomo młodzież łatwo się entuzjazmuje) — przyjęli to dzieło z wielkim zapałem, gdyż paradoks i ekscentryczność zawsze znajdą wielbicieli.
 P. Teene Weene, opierając się, jak mówi, na długoletnich badaniach gieo- i hydrologicznych z jednej strony, z drugiej na rozkopaliskach czynionych w swej lodowatej ojczyźnie Frankolaponji, a zwłaszcza w tej osobliwej śnieżno-wzgórzystej pustyni, która się zowie pustynią Paryską — odkrył, jak zapewnia, rzeczy nadzwyczajne, które z naszego stanowiska bajką śmiało nazwać można.