Strona:Żółty krzyż - T.III - Ostatni film Evy Evard (Andrzej Strug).djvu/6

 — Ja już wiem, ale nie zdążę powiedzieć, mąci mi się w głowie...
 — Cóż takiego? Jakie to jest? Ogromna tajemnica...
 — Co za tajemnica — wszystko bardzo proste, aż śmieszne.
 — Tak?!
 Karabin maszynowy uporczywie siecze w to miejsce tuż nad ich głowami, gradem trzaskają kule o zwalisko komina, szyją po przez żołnierza wspartego o mur. Żołnierz śpi wciąż, uśmiechał się przez cały dzień, uśmiecha się i pod kulami. Odłamki muru pryskają im w twarze. Rozmawiają dalej.
 — Znasz oficera z Genewy, tego pijaka, francuskiego dezertera?
 — Pamiętam go.
 — Podobny do mnie?
 — Bardzo podobny.
 — Nic dziwnego, bo to niestety będę ja. A ty?
 — Ja?
 — Ty będziesz zato Niemcem, który przyjedzie z Ameryki, pamiętasz?
 — Pamiętam, tak mi przeznaczono, ale z tego nic — zaraz umrę.
 — Tak najlepiej.
 Obudził się dopiero o drugiej popołudniu. Więc Abbegglen nie przyjechał. Claude dowiadywał się u gospodyni, ale nikt u niego nie był, nikt się o niego nie pytał. Wyszedł na miasto. Wszystkie domy na ulicach, któremi szedł, były ustrojone chorągwia-