Ta strona została przepisana.
Młodość i powołanie św. M. Klary.
Gdy Franciszek żył na ziemi,
Zmysłowość z następstwy swemi,
Tak serce opanowała :
Że od zbawcy odłączona
Społeczność i poniżona
W śmiertelnych cierpieniach mdlała.
Bole Niebieskiego Pana
Zarazy tchnieniem owiana,
Była bez płodności!
Lecz Franciszek płomień żywy
I czysty, ogrzał serc niwy,
Że wróciły do żyzności.
l ta niwa Mistrza świata,
Drugi czas mało bogata,
Strzeliła latoroślami,
Pięknym kwiatem zajaśniała,
Różą woń miłą rozwiała.
Obdarzyła owocami.
Tam młodych dziewic rój czysty
Rzucił ziemi widok mglisty
