Ta strona została uwierzytelniona.
18.
Więc na nowo serca struny
W górny ton nostroi
I ze świtem nowy polot
Nada pieśni swojej,
Wyśpiewując chwałę Pańską
Pod niebios sklepieniem
Za doznany cud na sobie
Być jego stworzeniem.
19.
O mój Stwórco! — tak doń mówi —
Ty, dając mi życie
Ze skarbnicy Swej miłości
Czerpałeś sowicie.
Boś ukochał bez zasługi
Mię z niskiego światu,
Jeszcześ zrobił uczestnikiem
Swego Majestatu.
20.
Jakież wielkie na mnie spadło
Naraz dostojeństwo
Gdyś mnie stworzył wielki Boże
Na Swe podobieństwo.
I do większych byś zaszczytów
Jeszcze wzniósł mię Panie,
Gdyby było niezgwałcone
Twoje przykazanie.
