Ta strona została uwierzytelniona.
nas Mazurów i Warmii, jego na zatracenie wrogowi nie oddajmy. I skoro za chwilę, gdy przebrzmią moje nikłe słowa, uniosą się serca nasze ku górze przy dźwiękach nieśmiertelnej Roty natchnionej poetki, ślubujmy, powstawszy z naszych miejsc, ślubujmy wszyscy: młodzi i starzy, kobiety i mężczyźni, zrządzeniem losu upośledzeni i korzystając z jego uśmiechów i łask, że dopomagając Śląskowi myślą i czynem, nie opuścimy go w nadchodzących dniach plebiscytu, i Niemcowi który „choć pożarł naszego tak wiele, na resztę jeszcze roztwiera gardziele“,
| „nie damy ziemi, zkąd nasz ród!“ |
