Straszliwego Majestatu Panie (1904)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Straszliwego Majestatu Panie |
| Pochodzenie | Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych |
| Redaktor | Karol Miarka |
| Wydawca | Karol Miarka |
| Data wyd. | 1904 |
| Miejsce wyd. | Mikołów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały dział IV |
| Indeks stron | |
Straszliwego Majestatu Panie! * Za me grzechy płakać łez nie stanie, * Jam stworzenie Twe wyrodne, * Świętych oczu Twych niegodne ! * Twój Majestat nieskończony, * Przed którym klękają trony, * Obraziłem.
Nie śmiem oczu podnieść z publikanem, * Ale sprawa z bardzo dobrym Panem, * Skoro w oczach łzy zobaczy, * Wszystko mi darować raczy; * Lecz stąd w sercu większa rana, * Żem tak łaskawego Pana * Śmiał obrazić.
Kto da oczom łez obfite rzeki, * Trzeba bowiem płakać całe wieki, * Żem wiecznego Boga mego, * Za moment czegoś marnego, * Ja grzesznik zapamiętały, * Pana wiekuistej chwały * Śmiał znieważyć.
Nędzny prochu! na coś się odważył, * Stwórcę swego haniebnie znieważył, * Wieszli, co jest grzech przeklęty? * Słuchaj, co rzekł Paweł święty: * Każde przestępstwo mandatu * Jest zniewagą Majestatu * Najwyższego.
Bym był zepchnion na bezdno piekielne * I tam gorzał za grzechy śmiertelne, * Całą wieczność gorząc srodze, * Już tej krzywdy nie nagrodzę, * Chyba, że mi sam daruje, * Na wieki nie powetuje * Tej zniewagi.
O! nad wieczność i ogień piekielny, * Straszliwszyś mi jest grzechu śmiertelny; * Zadość Tobie nie uczynię, * W owej ognistej dolinie, * Chyba dla Krwi Syna Swego, * Odpuści dług grzechu mego * Bóg łaskawy.
Jakoż ufam, że mój grzech wyznany, * Przez najświętsze, Jezu, Twoje rany, * Zgładzisz z dobroci Twej wiecznie, * Gdy za niego, ach, serdecznie * Płakać będę z wielkim wstydem, * Mówiąc pokornie z Dawidem: * Ach! zgrzeszyłem.
