Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/403: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
nowa strona |
|||
| Status strony | Status strony | ||
| - | + | Skorygowana | |
| Treść strony (podlegająca transkluzji): | Treść strony (podlegająca transkluzji): | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
<section begin="Rozmyślanie IX" /> |
<section begin="Rozmyślanie IX" />z krzyżem nie stoi ale idzie naprzód; im bliżej Słowa, tém ciepléj; Im bliżéj łaski tém zbawienniéj. Idź za nim, ale w cichości, pokorze i pokoju jako szła Marya! Nie wyprzedzaj Jezusa zbytnią ruchliwością i niespokojną chęcią doskonałości bo nie ty Jezusowi, ale Jezus Tobie ma być przewodnikiem; nie Jezus w chwale, ale Jezus pod {{Korekta|krzyżem|krzyżem.}} A idąc za nim matko idź z dzieckiem twojém; bądź ty tylko dobrą, a nie troszcz się zbytnio o dziecko twoje. Tego się bój, abyś ty nie straciła Jezusa; jeźli ty go nie stracisz, nie straci Go i dziecko twoje; a wtenczas i ty nie stracisz dziecka twego. W miarę jak ty się ociągać będziesz, i ono się ociągać będzie; w miarę jak ty się przybliżysz, i ono się przybliży! Staraj się o własną doskonałość, ale w pokoju i cichości; i tak staraj się o doskonałość dziecka, twego. Nie trać tylko odwagi ani widząc się sama tak słabą i nędzną, ani widząc niedoskonałości dziecka twego. Mów, proś, ukorz i módl się, a Bóg ci pomoże. Wydźwignął cię Bóg nieraz z upadku twego, wydźwignie i dziecko twoje, a narzędziem do wydźwignięcia dziecka będzie modlitwa twoja. |
||
{{C|w=85%|(Litania, pieśń i modlitwy jak po rozmyślaniu pierwszém).|po=1em}} |
|||
{{---}} |
{{---|po=1em}} |
||
<section end="Rozmyślanie IX" /> |
<section end="Rozmyślanie IX" /> |
||
<section begin="Rozmyślanie X" /> |
<section begin="Rozmyślanie X" /> |
||
{{C|ROZMYŚLANIE X.|po=0.5em}} |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
| ⚫ | {{tab}}Pomiędzy wszystkiemi cnotami, któremi jaśniała Najświętsza Marya Panna żyjąc tu na ziemi, jedną z najpiękniejszych, do której naśladowania jak najusilniéj zachęcać się powinniśmy, była cnota czystości. Ta cnota, która w nas jest początkiem życia duchownego, życia anielskiego, która nas łączy z Bogiem tak ściśle, która nas wprowadza do nieba, gdzie nic nieczystego nie wejdzie; ta cnota, która poświęca całe życie nasze i jest jedną z najsilniejszych podstaw życia i szczęścia rodzinnego i narodowego. „Bojaźń bogów i czystość dziewic — mówił Platon — stanowią siłę narodów". — Lecz Platon i inni mędrcy starożytni przeczuwali tylko cnoty chrześcijańskie i wystawiali one jako ideały, nigdy nie sądząc, aby mogły kiedy prawdą urzeczywistnić się. A jeźli podobne cnoty jako cnota czystości okazywały się w pojedynczych indywiduach —<section end="Rozmyślanie X" /> |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | {{tab}}Pomiędzy wszystkiemi cnotami, któremi jaśniała Najświętsza Marya Panna żyjąc tu na ziemi, jedną z najpiękniejszych, do której naśladowania jak najusilniéj zachęcać się powinniśmy, była cnota czystości. Ta cnota, która w nas jest początkiem życia duchownego, życia anielskiego, która nas łączy z Bogiem tak ściśle, która nas wprowadza do nieba, gdzie nic nieczystego nie wejdzie; ta cnota, która poświęca całe życie nasze i jest jedną z najsilniejszych podstaw życia i szczęścia rodzinnego i narodowego. |
||
{{JustowanieKoniec}} |
|||
<section end="Rozmyślanie X" /> |
|||
Wersja z 23:23, 30 lis 2017
z krzyżem nie stoi ale idzie naprzód; im bliżej Słowa, tém ciepléj; Im bliżéj łaski tém zbawienniéj. Idź za nim, ale w cichości, pokorze i pokoju jako szła Marya! Nie wyprzedzaj Jezusa zbytnią ruchliwością i niespokojną chęcią doskonałości bo nie ty Jezusowi, ale Jezus Tobie ma być przewodnikiem; nie Jezus w chwale, ale Jezus pod krzyżem A idąc za nim matko idź z dzieckiem twojém; bądź ty tylko dobrą, a nie troszcz się zbytnio o dziecko twoje. Tego się bój, abyś ty nie straciła Jezusa; jeźli ty go nie stracisz, nie straci Go i dziecko twoje; a wtenczas i ty nie stracisz dziecka twego. W miarę jak ty się ociągać będziesz, i ono się ociągać będzie; w miarę jak ty się przybliżysz, i ono się przybliży! Staraj się o własną doskonałość, ale w pokoju i cichości; i tak staraj się o doskonałość dziecka, twego. Nie trać tylko odwagi ani widząc się sama tak słabą i nędzną, ani widząc niedoskonałości dziecka twego. Mów, proś, ukorz i módl się, a Bóg ci pomoże. Wydźwignął cię Bóg nieraz z upadku twego, wydźwignie i dziecko twoje, a narzędziem do wydźwignięcia dziecka będzie modlitwa twoja.
Pomiędzy wszystkiemi cnotami, któremi jaśniała Najświętsza Marya Panna żyjąc tu na ziemi, jedną z najpiękniejszych, do której naśladowania jak najusilniéj zachęcać się powinniśmy, była cnota czystości. Ta cnota, która w nas jest początkiem życia duchownego, życia anielskiego, która nas łączy z Bogiem tak ściśle, która nas wprowadza do nieba, gdzie nic nieczystego nie wejdzie; ta cnota, która poświęca całe życie nasze i jest jedną z najsilniejszych podstaw życia i szczęścia rodzinnego i narodowego. „Bojaźń bogów i czystość dziewic — mówił Platon — stanowią siłę narodów". — Lecz Platon i inni mędrcy starożytni przeczuwali tylko cnoty chrześcijańskie i wystawiali one jako ideały, nigdy nie sądząc, aby mogły kiedy prawdą urzeczywistnić się. A jeźli podobne cnoty jako cnota czystości okazywały się w pojedynczych indywiduach —