90. Kiedy chcesz mnie znienawidź; niech to na mnie runie,
Jeśli ma, teraz, kiedy burza nad mym domem;
Nie wahaj się i podaj rękę złej Fortunie,
Nie bądź uderzającym już po tuczy gromem;
Gdy me serce pokona smutek, za pobitem
Wojskiem wroga nie przychodź, jak odwód zwycięski,
I po burzliwej nocy nie bądź dżdżystym świtem;
Nie powiększaj mych cierpień przez odwłokę klęski;
Nie odchodź na ostatku; gdy się już wysili
Cały tłum mniejszych udręk, nie zadawaj ciosu;
Atakuj wstępnym bojem, bym już w pierwszej chwili
Zakosztował całego okrucieństwa losu;
Niech przez to, co mi dzisiaj boleścią się zdaje,
W porównaniu z tą stratą serce się nie kraje.
