Setnik rymów duchownych/XX
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Setnik rymów duchownych |
| Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
| Redaktor | Józef Korzeniowski |
| Wydawca | Akademia Umiejętności |
| Data wyd. | 1893 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
| Indeks stron | |
XX.
Gdy bronisz, by moja praca i staranie
Mnie się nie zdarzało, w dziwne myśli, Panie,
Wdawasz serce moje: zwłaszcza, iż u ciebie
Biorę ich początki, Boże wieczny w niebie.
5
Jeśli za grzech karzesz, którymeś obrażon,Ja, żem dawno smutkiem z pociech jest obnażon,
Bym też nie żałował, snabyś miał dość na tem,
Żeś się mnie nakarał; proszę ciesz też zatem.
Wszakeś rzekł, że z smutku pociecha róść miała,
10
A gdzie się weselą, tam żałość iść chciała,Ja wesołej dusze nie czuję z młodości,
Proszę, czyń początek weselu k starości.
A ja, bym też łaski twej znać nie chciał. Panie,
Jednak z twej dobroci samej sława wstanie,
15
Lecz jeślim tak długo był skromny w żałości,Zażbyś nie rychlej znał za łaskę wdzięczności?
Co przystoi Ojcu, czyń proszę, a moje
Rządź zmysły, by wdzięcznie[1] dobrodziejstwa twoje
Przyjmując mnie synem godnym okazały,
20
A tu miłym czyniąc z tobą żyć podały.
