Setnik rymów duchownych/XCII
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Setnik rymów duchownych |
Pochodzenie | Sebastyana Grabowieckiego Rymy duchowne 1590 |
Redaktor | Józef Korzeniowski |
Wydawca | Akademia Umiejętności |
Data wyd. | 1893 |
Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Cały Setnik rymów duchownych Cały zbiór |
Indeks stron |
XCII.
Boskiej łaski, Panie, boskiej łaski pragnę,
Boskiej łaski żebrzę, póki w grób nie wpadnę,
Lutości tej proszę, co z wieków słynęła,
A dla naszych złości z nieba się ściągnęła.
5
Jeśli miłosierdzie ludzkie mam znać w tobiePrzyjdzie zwątpić iście i rozpaczać w sobie,
Gdyż tak znam swe złości, że lutość człowiecza
By odpuścić mogła, próżna o tem piecza.
Gdyś w gniewie, mój Boże, uznaj krewkość moję,
10
A zatem miarkować chciej furyą swoję,Która zmysły moje szkodliwie zaraża,
A w przepaści prawie i otchłanie zraża.
Grzech, Panie, gniewu chciw, występek karania;
Lecz, ojcze dobroci, mojego wołania
15
Na stronę nie rzucaj, pomni łaskę swoję,Ratuj miłosierdziem smutną duszę moję.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Sebastian Grabowiecki, Józef Korzeniowski.