Słownik etymologiczny języka polskiego/wrona
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wrona, kaszubskie warna; nazwa maści: wrony (r. 1500) i wroni; rodzaju żeńskiego, u innych Słowian jest i męskie, cerk. wran (i o ‘czarnym kolorze’), wrana; czes. wran (przestarzałe) i wrána, wraný (o koniu); rus. woron, worona, woronoj (o koniu); lit. warnas, ‘kruk’, warna, ‘wrona’, prus. warnis i warne. Zarówno u Słowian jak na Litwie poszły stąd i nazwy innych ptaków, z pewnemi przedrostkami: p. skowronek i gawron; por. lit. kowarnis, ‘kruk’, łotew. kuowarna, ‘kawka’, jak słowień. kowran, małorus. kaworon, łuż. karwona. Dalszy wywód słowa nieznany.
