Słownik etymologiczny języka polskiego/wnyk

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

wnyk, ‘pętlica-siatka’, to samo co wnik, dawniej ogólne: ‘sieci’, ‘dołki’, ‘zasadzki’, co oczywiście poszło od wnikania (p. niknąć); wnikliwy, ‘wnikający’ (wnitki błąd druku, zamiast wniki). Obok zaś wnyków i wników jest i (nowe?) słowo: wnęk i wnęka, ‘framuga, wklęsłość’, w anatomji ‘hylum’, wnękliwy, ‘wnikliwy’, oboczne do wnuk, ‘wnętrze’: »we wnuku kłóje«, »drzewo we wnuku spróchniałe«, »coś mie boli wnuku«, »we wnukach«, »z nuka« (albo »z wnuka«), ‘z środka’; tu u zamiast ę, boć to do wnętrza należy.