Słownik etymologiczny języka polskiego/wierzyciel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
wierzyciel, tłumaczy łac. ‘creditor’, bo wierzę = ‘credo’ (tak samo niem. Gläubiger od Glaube); p. wiara; dawniej dłużnikiem się nazywał, ten, »któremu dłużno« (Rej).
