Słownik etymologiczny języka polskiego/węgorz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
węgorz; r. 1500: »ninog albo węgorzyca, murenula« (wszelakie ich rodzaje); prasłowo; u wszystkich Słowian tak samo: serb. rus. ugor, czes. úhorz, itd.; lit. i prus. anguris, ungurys; grec. enchelys (narzeczowe imberis), łac. anguilla, dalsze urobienie od anguis, p. wąż, ponieważ węgorze nie za ryby, lecz za węże powszechnie niegdyś uważano.
