Słownik etymologiczny języka polskiego/turma

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

turma, ‘więzienie’, z niem. Thurm, a to z czwartego przypadku łac. turrem, od turris, ‘wieża’, etruskiego (?) pochodzenia; u nas w 16. i 17. wieku ogólne, wyszło z obiegu; powróciło przelotnie za rządów ruskich; od nas przejęła je Ruś ze wtórnem j: tiurma, tiuremnyj. Tę samą turmę przejęli Węgrzy od Niemców jako tōronya, a stąd nasze podhalskie turnia, turnica, o ‘lochach i skałach’. Inne turma z łac. turma, ‘hufiec’, dziś nieznane, acz z niego poszły i turby, ‘hufy’ (włos. turba).