Słownik etymologiczny języka polskiego/trzewik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trzewik, trzewiczek; trzewice w biblji, ‘sandały’; prasłowiańskie; wymienia je już cesarz Konstantyn 950 r., wykładając imię Serbów z cervula, ‘trzewik’; cr- zamiast czr-, jak na Bałkanie zawsze(?); cerk. czrěwij, ‘sandał’, małorus. czerewyk, czes. strzewic (znowu z s- zbędnem, p. trześnia), załab. crewe. U nas w 17. wieku: »zastępywać za trzewik«, tyle co »kury palić« (o konkurach).
