Słownik etymologiczny języka polskiego/troska
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
troska, dziś tylko o ‘frasunku’, troskać, zatroskać się, troszczyć się, troskliwy, ale jeszcze 15. wiek (nawet słowniczek z r. 1500) zna troski, ‘opiłki’, u Czechów troski ‘ruiny’; myśmy więc przenieśli nazwę ‘trocin’ na ‘zgryzoty’. Podana wyżej trocha może być zgrubiałe troska, bo że trosk lub troska było prasłowiańskie, tego dowodzi prasłowiańskie troskot, nazwa wszelakich roślin łatwo »trzeszczących«, łamiących się, cerk. troskotati, rus. troskotat’, ‘trzeszczeć’. P. trzask. Jak obok tętnić mamy dudnić, tak wobec troski są drożdże, a wobec trzaski: drzazga (p.); oboczności to »dźwięcznych« obok »niemych«.
