Słownik etymologiczny języka polskiego/tarłka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
tarłka (tarka), ogólne w 15. wieku, w biblji (»moździerzyki«, Leopolita), r. 1500: »tarłka, donica albo stępka«, »tarłka pierzna« (‘na pieprz’); por. tarlica i cierlica, od *tarły czy *ciarły (formy oboczne, jak darski i dziarski, i i.); dziś nierównie częstsze nijakie tarko z tarłko (od tarło, co i ‘tarcie ryb’ oznacza), a to z *tardłko (oboczne: ciardłko, p. Sowizdrzał); od tarty: tarcica i tartak; wszystko od ter-, p. trzeć.
