Słownik etymologiczny języka polskiego/Sowizdrzał
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
Sowizdrzał, i bez wsuniętego d: Sowiźrzał, urobione wedle dawnego nasięzdrzał do niem. Eulenspiegel, którego szelmowskie »historje«, wydane r. 1515, przełożono z niemieckiego około r. 1535. Tłumacz pierwotny Sownociardłkiem go przezwał, ale już w następnem wydaniu, przed r. 1547, to przydługie imię lepiej Sowizdrzał zastąpił, gdy Czesi tylko Enszpigla znają (franc. espiègle z Eulenspiegla na ‘łotra’ przeszedł, niby jak u nas; Francuzi jeszcze przed nami przetłumaczyli sobie zbiorek niemiecki). Gbur dolnoniemiecki (postać historyczna z 14. wieku?) przyjął się u nas znakomicie; na tym pniu wybujała w 17. wieku osobna odrośl literacka, sowizdrzalska.
