Słownik etymologiczny języka polskiego/tabaka
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
tabaka, tabaczka, tabaczny, tabakierka; tabagja (z niem. Tabagie, franc. tabagie, ‘pokój do palenia’, później ‘restauracja’); od Tabago, prowincji w Jukatanie czy na Antylach, skąd tabaka do Europy się dostała. U nas w 17. wieku dobrze znana, głównie Kozakom, co »piją tabakę« i nosem, t. j. zażywają ją z fajki (lulki), lub jako proszek (niuch, sznupka).