Słownik etymologiczny języka polskiego/szukać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
szukać; szukacz, szukajło, ‘złodziej’; oszukać; poszukiwać, wyszukany itd.; zastąpiło u nas od 15. wieku prasłowiańskie iskati; od nas na całą Ruś przeszło; w zachodniej Słowiańszczyźnie przejęte z niem. suchen (narzeczowe söken), co łączą z grec. hēgeomai, ‘mniemam’ (tu i grec. hēgemōn, ‘przywódca’), łac. sāgax, ‘ostromysł’.
