Słownik etymologiczny języka polskiego/stromy
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
stromy, ‘spadzisty’, od pnia strem-, strom-, p. strzmić; u innych Słowian z półgłoską miękką: rus. striemgław, ‘głową naprzód’, striemiť, ‘pędzić’; cerk. strm(en), ‘spadzisty’, ustrmnąti, ‘rzucić się (z góry)’, serb. (liczne) strm(en), strmina, ‘spad’, strmoglawice; p. strzemię. U Czechów strom, ‘drzewo’, zbiorowe stromowí; strmý, ‘stromy’, strzemhlaw, ‘głową naprzód’ (skoczyć).
