Słownik etymologiczny języka polskiego/sługa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sługa, służyć, służący, wysługiwać, usłużny; służały (jak jeżdżały, bywały), służalec, służalczy; służba, służebny, służebniczka, służbisty; sługus (nasza domowa łacina). Prasłowiańskie; nie od słuchania nazwany (o to nikt wtedy, t.j. w prawieku, nie pytał), ale od ‘trudu’ (ciężkiego), litew. słaugyti, ‘pomagać’, pasłauginti, ‘zastępywać w robocie’, słauga, ‘służba’, pasłauga, ‘pomoc’; urobienie od pnia sleu- (p. Słowianie), nie od słu- w słuch.
