Słownik etymologiczny języka polskiego/rzyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rzyć, ‘tyłek’; babia rzyć, nazwa dla ‘korzenia mikołajków’ (‘eryngium’); »rzytny wrzód«; rzytowie, ‘spodnia połowa snopka’; złożone pasorzyt (mylnie pisane pasożyt), i nazwy wszelakich ptaków: białorzyt, białorzytka; wychodzi u nas z używania w 18. wieku. Por. południowo-słowiańskie ritati, ‘wierzgać’, słowień. nazrit, ‘nawspak’. Prasłowo; cerk. rit’, serb. słowień. rit, czes. rzit’, łuż. riś, itd.; lit. riētas, ‘biodro, szynka’; należy do tegoż pnia co i lit. riēsti, ‘kręcić, wić’, risti, raiczioti, p. ryść.
