Słownik etymologiczny języka polskiego/puk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
puk, puki, pukać, puknąć, pukawka, pukanie, pukanina; wypuczyć (np. oczy); p. pęk, pękać, pęknąć, pęcznieć, bo to oboczne u obok nosówki; »śmiać się do rozpuku«, t. j. »do rozpęku«.
