Słownik etymologiczny języka polskiego/pstry
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
pstry, narzeczowo od 16. wieku pestry i bestry; pstrzyć, upstrzyć; pstrocha i pstrucha, o ‘krowie pstrej’; pstrocina i pstrocizna; »pstro w głowie« i pstrogłowiec; ale pstrokaty urobiono wedle srokaty; pstrąg (takiż przyrostek jak w ostręgi). Prasłowiańskie, od pisania (przyrostek -r, między s - r wsunięte t trybem stałym słowiańskim); grec. poikilos, ‘pstry’, z inną samogłoską od tegoż pnia; p. pisać; nazwę ryby ‘pstrąga’ ogólnie stąd odwodzą Słowianie (serb. pastrwa, itd.). Por. pstrosz (o koniu); narzeczowe piestrzyć, piestrzanka, z pierwotną miękkością półgłoski.
