Słownik etymologiczny języka polskiego/proso
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
proso, tak samo w całej Słowiańszczyźnie; najcelniejsze w uprawie rolnej zajmywało miejsce, o czem źródła arabskie 9. i 10. wieku wyraźnie świadczą; trojaka nazwa: ber, pszono, proso, również tego dowodzi; proso wyłącznie słowiańskie. Litwa ma inną nazwę, małnos lub soros; pierwsza indoeuropejska, grec. melinē, łac. milium; druga przypomina przypadkiem hebrajskie śôrā, ‘proso’ (jak hebr. bar, ‘zboże’, nasze ber), i nic z tego dla dziejów pierwotnego handlu nie wypływa.
