Słownik etymologiczny języka polskiego/plama
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
plama, plamisty, plamić, wyłącznie polskie, nieznane innym Słowianom; słowo niestare; i dla ‘cętek na futrze, sierści’. Dawniej, w 16. wieku, stale plana (u Leopolity i i.), a to jest prasłowo: rus. pleń od plet’, o ‘butwieniu, gniciu’, lit. plēnys, prus. plejnis, o ‘żarzewiu’; por. pleśń (pod plesz). P. płowy.
