Słownik etymologiczny języka polskiego/piecza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
piecza, ‘staranie, opieka’; w dawnym języku (cerkiewnym, staroczeskim i innych) mówiono: »piec się o czem« ‘starać się, gryźć się’, stąd bezpieczny, niebezpieczeństwo, a dawniej, jeszcze i w 16. wieku, przezpieczny, przezpieczność. Dalej pieczliwy, pieczliwość, ‘troskliwy’, ‘troska, staranie’, przestarzałe. Od piek-; przyrostek -ja, dlatego u wszystkich Słowian to samo cz: słowień. pecza, ‘troska’, czes. pécze, rus. piecza.
