Słownik etymologiczny języka polskiego/pień
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pień, pniak, (wysoko)pienny (o róży, lesie); częste w nazwach miejscowych, Pniewo i t. d.; zbiorowe pniewie; zdrobniałe pieniek zamiast pniek; prasłowiańskie; cerk. pĭń, serb. pań, czes. peń, itd.
