Słownik etymologiczny języka polskiego/muteta
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
muteta, moteta, ‘śpiew’ (sam, bez muzyki), więc i ‘głos’ (»w poważnej mutecie«); z włos. motetto.