Słownik etymologiczny języka polskiego/musułbas
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
musułbas, u Potockiego i i., muzułbas, ‘płótno liche tureckie’, dosłownie: ‘płótno (besz) z Mosułu (nad Tygrysem)’, skąd i nazwa muślinu (franc. mousselin). Ale muzułman tylko przypadkiem owe muzul- przypomina; arabska to nazwa ‘Bogu oddanych’, ‘wiernych’, u Słowian już od 15. wieku zniekształcana, bo z musulmanin robią musromanin, a dwa m rozpodobniają w b-m: busurman, basroman, bosurman, z czego u nas wkońcu bisurman (w polskim Janczarze około 1520 r. są już te postaci); podobnie rus. bachrama, ‘frędzle’, z tur. machrama (nasze machram, ‘chustka’).
