Słownik etymologiczny języka polskiego/mnie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mnie (bez nacisku mi, mię), mną, przypadki do ja, odmiana pierwotna; utraciliśmy z niej oddawna drugi przyp.: mienie (por. rus. mienja, małorus. mene); tak samo w lit., prus. menei, ‘mnie’, mien, ‘mię’, i w innych aryjskich językach: awest. mana, mē, mām, ind. mama, me, mām, grec. moi, itd.
