Słownik etymologiczny języka polskiego/mleć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
mleć, mielę, mełł, mełty (wedle mielę, miele, urabiają mielony, zmlej obok zmiel, a dalej i zmielił, zmielić); liczne urobienia: mielnik, mielarnia, mielak lub mielacz (u żarn itd.). Dawne częstotliwe: zmiełać. P. mlon, mlewo, młot, młóto. Prasłowo; lit. (z odmienną samogłoską) malti, ‘mleć', łac. molo, niem. mahlen i Mehl. Tak samo u wszystkich Słowian: cerk. melją, mlěti, rusk. mołot’, itd.
