Słownik etymologiczny języka polskiego/man
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
man, ‘lennik’, maństwo, mański, manowstwo; podmanić, ‘zhołdować’; leman, lemaństwo; z niem. Mann, Lehnmann; niem. Mann (p. mąż) u nas nierzadkie, we wszelakich złożeniach, np. oberman, ‘jednacz’ (częste w 16. wieku; Zygmunt Stary uchodził za obermana monarchów europejskich), hetman, guzman.
