Słownik etymologiczny języka polskiego/mór
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mór, morzyć, umarzać (np. długi); »morzy na żołądku«, morzenie, morzysko; »sen go zmorzył«. Od pnia mier- (p. mrzeć, mer-), z głoską o; morowy; morówki, ‘wrzody’; we złożeniach, o roślinach: morzybaba albo babimór. Ale w Warszawie urósł inny morowy, ‘kapitalny, znakomity’, czy od mory (materji), franc. moire (?), p. muchajer.
