Słownik etymologiczny języka polskiego/list
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
list papieru, dawniej drzewa, listopad; zbiorowe liście (jak pierze, ciernie), a do tego (od 16. wieku) dorobiono nowy rzeczownik, liść, jak cierń (zamiast list, tarn); tak rozróżniamy, co dawniej jednem było. Na Zachodzie słowiańskim, u Czechów, zastąpił list, jak u nas, i ‘pismo, korespondencję’ (listowanie), a w słowie listonosz (zamiast listowy) niemiecki Briefträger pozorów rodzimości nabrał. Na Rusi listwa, listwiennyj, o ‘drzewach liściastych’. Litwa tym samym pniem (z innym przyrostkiem) ‘list drzewa’ i ‘list papieru’ przezywa: łajszkas; ale dla ‘pisma’ z ruskiego gromata prawi. Listowny, listowy, liścik; liściasty, liściowy.
