Słownik etymologiczny języka polskiego/kruchta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kruchta, narzeczowo krufta, krukta, około r. 1500: »ganek albo kruchta«, i kruktha(!), tamto ‘babiniec’, a to ‘krypta, podziemie’, z niem. kruft (dziś Gruft) z grec. łac. crypta, poprzez czes. kruchta, krufta; krypto-, ‘ukryto’, mamy we złożeniach, jak kryptokatolik itp.
