Słownik etymologiczny języka polskiego/kropla
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kropla, w psałterzach, w biblji i później jeszcze kropia (por. kapla, zamiast kapia; w obu razach l wsunięte, jak w niemowlę); kropelka i kropka; kropić, nakrapiany; ukrop, ‘wrzątek’, ukropek, ‘wrzątek z mlekiem’; przenośnie: okropny, okropność, ‘co kropi, parzy człowieka zgrozą i strachem’, już w psałterzu, obok okropić w znaczeniu zwykłem. Kropacz; kropiciel; kropkować; kropi(a)sty i kroplisty; kropidło (stąd kropidlnica, dziś kropielnica, por. chrzcielnica); kropnąć (i kijem). Od krep- (łuż. krjepa, krjepiś, ‘kropić’), krop-; łac. crepo, ‘szumieć’, crepitus, ‘szum’; ale prawdopodobniej skrep-, p. skrzepły. Tu należy rus. kropot’, o ‘gderalstwie’, ‘mrukliwości’, kropotliwyj, o ‘pracy uciążliwej’.
