Słownik etymologiczny języka polskiego/kocić się
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kocić się, kaczać się, rozkociło się, ‘rozpadło’, od kot-, por. katulać i kotulać, pokotem (leżeć); prasłowiańskie; u nas mało znane, częste na Rusi (perekotypołe); dalszy związek niepewny, bo k- może z sk-(?). Czy nie należy tu Kociewie, nazwa krainy w byłych Prusiech Zachodnich?, bo jest kociewie, ‘perz’ i ‘wiórzysko’, zbiorowe, jak krzewie. P. kot.
