Słownik etymologiczny języka polskiego/kapa, kapica
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kapa, kapica, ‘przykrycie’, ‘suknia zakonna’; kapka, ‘czepiec’; »kapki na bucie«; z łac. cappa, powszechnej w Europie nazwy dla ‘nakrycia głowy, kapuzy’, ‘płaszcza z kapuzą’ (niem. Kappe, franc. chape, włos. cappa; toż na Bałkanie całym). Por. kapelusz, kaptur, kapalin. Narzeczowe kapie zdaje się czeskiem; kapicznik, ‘mnich’.
