Słownik etymologiczny języka polskiego/kapać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kapać, kapię, kapnąć; dawniej kanąć, bo b, p, wypada przed n, por. ginąć, sen; jeszcze w pieśniach 16. wieku: ukanie, ‘kapnie’; kapla zam. kapja (por. kropla), zdrobniałe kapka i kapelka; skapać i skapieć, ‘zmarnieć’; okap, ‘rynwa’; kaprawy, o oczach; prasłowiańskie, bez dalszego rodowodu. Kapalicą zwała się w 15. w. ‘serwatka’, dziś po narzeczach i kapałka; obu nazw używano i dla ‘deszczówki’. Cerk. kaplją, kapati; czes. kapka, słowac. kapra, kaprawy.
