Słownik etymologiczny języka polskiego/jagły
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
jagły, »kasza jaglana«; »proso otłuczone zowiemy jagłami lub pszonem«; jagły na podołku prażono jako czar miłosny; żartobliwe: »krupa jagłą być nie może«, o Krupie i Jagielle. Tak i to samo u innych Słowian, oprócz Rusi (por. jednak rus. jagłyj, ‘prędki’, jaglit’ sia, ‘spieszyć’, jagłaja ziemla, ‘tłusta’, ale to przypomina raczej lit. jēga, ‘siła’, jēgti, ‘móc’, grec. hēbē, ‘siła młodzieńcza’, z jēgā). Por. może igła, jeśli od ‘ostroty’ przezwana.
