Słownik etymologiczny języka polskiego/grunt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grunt, gruntowny, zgruntować, »gruntowy podatek«; z niem. Grund, prasłowa o wątpliwym początku; złożenia: gruntwaga, pisane i przez d. Późne, ale już znowu przestarzałe grądal, grundal, grundychwał, ‘prostak’, poszło, jak inne podobne, z najniewinniejszej nazwy rybki, Gründling dziś, w 15. i 16. wieku Grundel, tak samo jak dubiel lub flądra (p.).
