Słownik etymologiczny języka polskiego/grusza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grusza, gruszka, gruszkow(at)y, gruszecznik (jak jabłecznik), gruszczanka (jak jabłczanka, ‘polewka’); prasłowo; bywa z g, lecz u nas na Północy i z k, krusza, Kruszwica (co do w, por. w biblji: »w wirzchu gruszewia«, u Leopolity: gruszek; gruszewim, u Leopolity: gruszkom); to samo k powtarzają inni Słowianie (Bułgarzy i Serbowie, tudzież Łużyczanie) i Litwa cała: kriauszē, prus. krausi. Nazwa ma pochodzić ze Wschodu (kurdyjskie koreszi, kureszi, ?), jak i nazwa wiszni.
