Słownik etymologiczny języka polskiego/gorzej
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gorzej, przysłówek do stopnia wyższego gorszy (od zły), najgorszy (najgorzej); gorszyć, gorszyciel, zgorszenie. Gorszy zajęło więc miejsce jakiegoś źlejszy, jak i dobrzejszy ustąpiło lepszemu; gorzki zaś we wszystkich językach słowiańskich przenoszą od ‘smaku’ na ‘gorzką dolę’, ‘niedolę’ (gorkij, ‘nieszczęsny’). Czasownik gorzyć przestarzały i wyjątkowy, ale jego częstotliwe przegarzać powszechne w dawnym języku, począwszy od psałterzów: »pokolenie złe i przegarzające« (w tłumaczeniu z r. 1532: »gniew pobudzający«), »świętego rozgorzyli« (r. 1532: »gniewali«); w psałt. florjańskim nawet raz: przegarających(!); rozgorzyć i rozgarzać, ‘irritare’ (‘irytować’), w obu psałterzach częste. Prasłowo; cerk. gorij, rus. gorszij, czes. huorze, horszi.
