Słownik etymologiczny języka polskiego/gomoły
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
gomoły, ‘bezrogi’ (ciołek, księżyc), ‘tępy’ (kij); gomółka, ‘gałka twarogu’. Prasłowo; przyrostek -oł (jak mozoł) do gom-: gem-, ‘gnieść’, grec. gemō, ‘jestem pełny’; gomoła, prasłowo, dla ‘gałki’, ‘kulki’, stąd gomoły ‘bezrogi’, u nas i u Czechów.